Τα καταγάλανα χρώματα της θάλασσας και η αγκαλιά του ήλιου δίνουν τη σκυτάλη στην γκρίζα Αθήνα και την ρουτίνα. Αδειάζεις τη βαλίτσα και ρίχνεις κλεφτές ματιές στις φωτογραφίες του κινητού σου, που σου θυμίζουν σαδιστικά στιγμές ξεγνοιασιάς, ξενύχτια, γέλια και… το ομοιόμορφο μαύρισμα που ακούσια κατάφερες να κάνεις, πλατσουρίζοντας με τις ώρες σε κάποια μοναδική παραλία της Ελλάδας.
Το σύνδρομο ονομάζεται μελαγχολία της επιστροφής από τις διακοπές, ομοιάζει ιδιαίτερα με τη γνωστή μεθεόρτια μελαγχολία, και προσβάλει χωρίς καμία διάκριση τη συντριπτική πλειοψηφία των αδειούχων του Αυγούστου. Ακόμη και αν λάτρευες τη δουλειά σου μέχρι και μία ημέρα πριν φύγεις, τώρα είναι εξαιρετικά πιθανό να τη μισείς. Και μάλιστα –οποία ειρωνεία!– όσο καλύτερα πέρασες στις διακοπές, τόσο χειρότερα αισθάνεσαι την πρώτη μέρα της επιστροφής στο γραφείο. Βλέποντας δε, φίλους και γνωστούς στο instagram να συνεχίζουν να παραθερίζουν σε κάποιο μαγευτικό νησί, η απόγνωσή σου ανεβαίνει και η διάθεση πέφτει. Όλα καλά. Πάρε βαθειές αναπνοές και αποδόμησε τις σκέψεις σου.
Όσο κι αν σου λείπει η αναρχία που προσφέρουν οι διακοπές, το randomness, η ξεκούραση και η θάλασσα, αναμφίβολα κάποιες γωνιές της Αθήνας, ή κάποιες πτυχές της καθημερινότητάς της, θα σου αρέσουν. (Ξεκίνα από το αναπαυτικότατο σου κρεβάτι!) Φέρε στο μυαλό σου χαρούμενες στιγμές από τον περασμένο χειμώνα, επικεντρώσου σε όσα σου αρέσουν στη ζωή σου εδώ, σχεδίασε τις επόμενες ημέρες να βρεθείς στα μέρη της πόλης που απολαμβάνεις – σ’έναν πράσινο λόφο, σε κάποια παραλία, στο αγαπημένο σου μπαρ ή ταβερνάκι– συζήτα με κάποιον φίλο τους λόγους για τους οποίους αγαπάς την πόλη. «Αυτό που επηρεάζει καθοριστικά τη διάθεσή μας δεν είναι τόσο η ίδια η κατάσταση, όσο ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε γι’ αυτήν, τα «χρώματα» που της δίνουμε, οι διαστάσεις που παίρνει στο μυαλό μας» αναφέρει η κ. Ευθυμία Παυλάτου, κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια. Με λίγα λόγια οι σκέψεις μας διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας. Be positive, this too shall pass, που λένε κι οι Αμερικανοί.
Αν αυτό που σου… φταίει είναι η δουλειά, εφάρμοσε την ίδια τακτική. Προσπάθησε να θυμηθείς, με λεπτομέρειες, τις καλές στιγμές του προηγούμενου χειμώνα: τα projects που πήγαν καλά, τις προσπάθειες που εκτιμήθηκαν, ή έστω τα after office ποτά με συναδέλφους. Σκέψου πως αν δε δουλεύες το πιθανότερο είναι να μην είχες καταφέρει καν να πας διακοπές. Είσαι παραγωγικός/ή, έχεις κάτι ουσιαστικό να γεμίζεις τον χρόνο σου και να πειθαρχείς το μυαλό σου. Αν τίποτα δεν σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα, κι η χρονιά που ξεκινά σου φαίνεται Γολγοθάς, ίσως είναι ευκαιρία να εξετάσεις σοβαρά το ενδεχόμενο αλλαγής καριέρας.
Η ομαλή επανένταξη στην εργασιακή καθημερινότητα προϋποθέτει μικρά και σταθερά βήματα. Μην αναλαμβάνεις βουνά υποχρεώσεων που θα σε στρεσάρουν, ειδικά όταν όλη η υπόλοιπη πόλη κινείται ακόμα σε ρυθμούς θερινής ραστώνης. Μην καταλήξεις όμως στο άλλο άκρο: στα ολοήμερα «διαλείμματα» για καφέ, τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον φαύλο κύκλο να μη δουλεύεις επειδή βαριέσαι και να βαριέσαι επειδή δεν δουλεύεις. Οργάνωσε τη δουλειά έτσι ώστε να τελειώνεις εντός της προθεσμίας οτιδήποτε σημαντικό έχεις αναλάβει, ασχολήσου με ό,τι επείγει νωρίς το πρωί, που το μυαλό είναι καθαρότερο, και προγραμμάτισε τις μη επείγουσες εκκρεμότητες ανά εβδομάδα. Κάνοντας λίγη δουλειά καθημερινά θα κρατηθείς σε φόρμα, και θα μπεις σιγά σιγά σε πρόγραμμα, χωρίς να εξαντλήσεις από την πρώτη κιόλας εβδομάδα στο γραφείο τις μπαταρίες που «φόρτισες» στις διακοπές.
Σκέψου ρεαλιστικά: «Αν αυτές οι μέρες, οι 10 – 20 μέρες των διακοπών είναι αυτό που περιμέναμε όλο το χρόνο, σίγουρα δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος των προσδοκιών μας και να… φανούν αντάξιες «ανταμείβοντάς μας» με όσα περιμένουμε να μας φέρουν. Αν κάτι μπορεί να «αλλάξει τη ζωή μας», λιγότερο ή περισσότερο, αυτό είναι μόνο η καθημερινότητά μας, γιατί αυτή είναι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας» καταλήγει η κ. Παυλάτου στο άρθρο της για την αντιμετώπιση της μελαγχολίας των διακοπών. Με λίγα λόγια, δε μπορείς να περιμένεις από τις Χ εργάσιμες ημέρες που δικαιούσαι άδεια τον χρόνο να σε κάνουν ευτυχισμένο/η. Και σαν bonus σκέψη, λογάριασε γιατί οι διακοπές είναι τόσο μοναδικές – γιατί, όπως οτιδήποτε όμορφο στη ζωή κρατάνε λίγο…
