Ο πολυπληθέστερος δήμος της Αθήνας είναι κι ο πιο ζωντανός και δραστήριος. Το Περιστέρι ήταν ένας από τους κύριους προσφυγικούς συνοικισμούς Μικρασιατών και αυτό έχει συμβάλει κατά πολύ στην πολιτιστική (αλλά και στην πολιτική) του ταυτότητα, καθώς και στη σύνθεση της ανθρωπογεωγραφίας του. Εξαιτίας αυτού, το Περιστέρι έχει ακόμα τη ζεστασιά της παλιάς γειτονιάς. Το 1925 δεν ήταν παρά μια παραγκούπολη, σύντομα όμως τα χτιστά σπίτια με τα τρία διαμερίσματα και την κοινή αυλή τα αντικατέστησαν. Σήμερα, ελάχιστα από αυτά δεν έχουν δοθεί αντιπαροχή για να χτιστούν στη θέση τους πολυκατοικίες-θηρία, όμως θα βρεις συγκεντρωμένα αρκετά στη Μ. Αλεξάνδρου, της οποίας η αρχή βρίσκεται κοντά στον ομώνυμο σταθμό του μετρό και καταλήγει στο Μπουρνάζι.
Η διάσημη Βεάκη λειτουργεί σαν ένα ψηφιδωτό με άπειρες προτάσεις για φαγητό, ποτό και αγορές, με αποτέλεσμα σε λίγα μόλις τετραγωνικά να βλέπεις μιλιούνια locals να απολαμβάνουν τη βόλτα και την έξοδό τους. Κι αυτή εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά της περιοχής: Η αίσθηση που αποπνέει το Περιστέρι είναι ότι εδώ ο κόσμος ξέρει να περνάει καλά – φλερτάρει, χαμογελάει, διασκεδάζει. Πολλή νεολαία, πολλά (πειραγμένα) αμάξια, πολλή ζωντάνια!
Οι χαρακτηριστικές εργατικές πολυκατοικίες της περιοχής είναι κάτι σαν τα Twin Towers των δυτικών προαστίων, χτίστηκαν στη θέση όπου βρίσκονταν οι τελευταίες προσφυγικές παράγκες στον Άγιο Αντώνιο και φιλοξενούν πάνω από 100 οικογένειες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο καταπράσινος «παράδεισος» 60 στρεμμάτων (το 2012 μάλιστα έγινε ανάπλαση στα 28 στρέμματα) και καμάρι της πόλης του Περιστερίου, το Άλσος.
Ο Ανδρέας Παχατουρίδης, δήμαρχος για 17 συναπτά χρόνια στο Περιστέρι, το είχε χαρακτηρίσει παλιότερα σαν ένα καμπριολέ “εμπορικό”, που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από καμία ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Πράγματι, το Περιστέρι πέραν των κλισέ, είναι μια συντεταγμένη στην οποία αξίζει να ζεις… αλλά και να βγαίνεις. Αυτό κάναμε κι εμείς και χαρτογραφήσαμε τα καλύτερα στέκια για καφέ, φαγητό και ποτό.
