– Μίλησέ μας λίγο για σένα. Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τα escape rooms;
Ήμουν πάντα λάτρης των επιτραπέζιων παιχνιδιών όπως και των παιχνιδιών ρόλων (Dungeons & Dragons etc). Πίσω στο μακρινό 2014 κανονίσαμε ένα ταξίδι στην Βουδαπέστη στην οποία μόλις άρχιζαν τότε να γίνονται γνωστά τα escape rooms οπότε και ήρθα σε πρώτη επαφή με αυτά εκεί. Το ίδιο διάστημα άνοιξε και στην Αθήνα το πρώτο escape room, και παίζοντας και εκεί κόλλησα επισήμως το μικρόβιο.
– Σε ποιους απευθύνεται ένα escape room;
Υπάρχουν δωμάτια απόδρασης που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες πλέον. Σίγουρα το βασικό κοινό είναι ενήλικες (κατά βάση 20 εως 50 χρονών) ωστόσο υπάρχουν δωμάτια πιο βατά φτιαγμένα με μεράκι για τους μικρούς μας φίλους από 7 χρονών και πάνω. Το σημαντικό είναι ότι αποτελούν έναν τρόπο να έρθουν πιο κοντά οι ομάδες που παίζουν αφού απαιτείται να συνεργαστούν μεταξύ τους, να επικοινωνήσουν την σκέψη τους και φυσικά να γελάσουν κάθε φορά που τρομάζουν από κάτι.
– Ποια είναι η διεργασία για την ανάπτυξη ενός story; Τι σε εμπνέει; Θυμάμαι σε ένα δωμάτιό σου χρησιμοποίησες το όνομα Herbert West (χαρακτήρας της cult ταινίας Re-Animator), ένα πολύ ευχάριστο easter egg για τους λάτρεις των 80’s horror ταινιών.
Μεγαλώνοντας, λάτρευα να διαβάζω βιβλία τρόμου και περιπέτειας και να φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες. Ένας αγαπημένος μου συγγραφέας, είναι ο HP Lovecraft και έτσι στα δωμάτια μου, εχω αρκετές αναφορές σε εκείνον. Όντως το όνομα που αναφέρεις είναι από ένα δικό του έργο, το οποίο έγινε η ομώνυμη ταινία. Άλλες βασικές πηγές έμπνευσης, αποτελούν τα επιτραπέζια παιχνίδια και τα adventure παιχνίδια υπολογιστή, τα ταξίδια και φυσικά τα βιβλία!
– Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αναπτύξει κάποιος μια καλή εμπειρία escape room; Υπάρχει συνταγή;
Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι να φτιάχνεις κάτι το οποίο αρέσει σε εσένα τον ίδιο αρχικά και στην συνέχεια να βλέπεις τι μπορεί να τροποποιηθεί και κατά πόσο, ώστε να απευθυνθεί σε μια σημαντική μερίδα κοινού χωρίς να φύγεις πολύ όμως από το αρχικό σου όραμα. Συγκεκριμένη συνταγή δεν θα έλεγα ότι υπάρχει, ωστόσο υπάρχουν πάρα πολλές φανερές και κρυφές παράμετροι που για να αναγνωριστούν και για να υπολογιστούν σωστά, απαιτείται εμπειρία. Το να παίξει κάποιος ένα δωμάτιο απόδρασης είναι πολύ πολύ διαφορετικό από το να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα, κι αυτό αποτελεί μια συχνή παγίδα.
– Εχεις δημιουργήσει ένα σύμπαν με τα δωμάτιά σου (τα οποία για εμάς φιγουράρουν πάντα στα top 10 μας) με ένα story με αρχή-μέση-τέλος και cliffhangers, όλους τους μηχανισμούς δηλαδή ενός storytelling. Πως και δεν έκανες αυτοτελείς ιστορίες και ακολούθησες αυτή την οδό; Προσπαθείς να εισάγεις καινούργια στοιχεία σε κάθε σου δωμάτιο;
Όπως ανέφερα, λάτρευα πάντα να φτιάχνω ιστορίες, και πόσο μάλλον όταν αυτές ενώνονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν. Αυτή μου η ανάγκη μεταφράστηκε σε δωμάτια τα οποία ενώνονται μεταξύ τους και αποτελούν το καθένα, ένα διαφορετικό κεφάλαιο σε μια ευρύτερη ενιαία ιστορία. Ομολογουμένως ήταν ένα ρίσκο από πλευράς μου καθώς μεχρι τότε κάθε εταιρία είχε δωμάτια με τελείως διαφορετικές θεματικές μεταξύ τους. Το Lockhill εισήγαγε διεθνώς για πρώτη φορά την έννοια του cliffhanger και της “συνέχειας” στα δωμάτια απόδρασης. Kατά τον σχεδιασμό του, ήθελα με το που έρχεται κάποιος, να μην υπάρχει ρεσεψιόν αλλά να μπαίνει εξαρχής σε μια εμπειρία και να αφήνει πίσω του την πραγματικότητα, μέχρι την στιγμή που θα φύγει. Χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να καταλάβει ο κόσμος αυτό το concept καθώς για τα τότε δεδομένα ήταν πρωτόγνωρη αυτή η μορφή ενιαίας θεατρικότητας καθ’ όλη την διάρκεια της εμπειρίας.
Το ρίσκο απέδωσε όμως και ο κόσμος πραγματικά το αγάπησε πράγμα που δημιούργησε μια ολόκληρη νεα τάση στον κλάδο. Γενικώς ναι, προσπαθώ να εισάγω καινούργια στοιχεία σε κάθε νέο δωμάτιο. Μπορεί αυτά να αφορούν τον τρόπο διεξαγωγής του παιχνιδιού, το γενικότερο concept, την εισαγωγή στο παιχνίδι, κλπ.
– Ποια είναι η χρυσή τομή μεταξύ τρόμου και γρίφων σε ένα escape room νέας γενιάς;
Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει χρυσή τομή. Είμαστε τόσο διαφορετικοί όλοι μεταξύ μας όσον αφορά το τι μας τρομάζει, τι μας ταιριάζει σαν λογική, τι μας αγχώνει, τι μας εντυπωσιάζει. Δεν υπάρχει πιστεύω μια συνταγή για να τους καλύψει όλους. Το πιο συνηθισμένο είναι όταν ένα δωμάτιο θεωρείται “τρόμου”, να έχει εξαιρετικά απλούς έως ανύπαρκτους γρίφους, ωστόσο αυτό είναι κάτι που εμένα προσωπικά δεν μου ταιριάζει, γι’αυτό και προσπαθώ να φτιάχνω δωμάτια που συνδυάζουν λίγο πιο απαιτητικούς γρίφους μαζί με τρόμο.
– Πως αξιολογείς την αγορά των escape rooms στην Ελλάδα; Γνωρίζοντας ότι έχουμε μερικά από τα καλύτερα στην Ευρώπη – και κατ’επέκταση έχουμε δυνατούς δημιουργούς – είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε να γίνει ένα εξαγώγιμο προϊόν μας;
Στο κομμάτι των Escape Rooms, η Ελλάδα χαίρει διεθνούς αναγνώρισης και ήδη πολλές ελληνικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Θεωρείται από πολλές χώρες η Μέκκα των δωματίων απόδρασης κι έχει δημιουργήσει ένα καινούργιο κλάδο τουρισμού που αφορά τουρίστες που έρχονται μόνο για να παίξουν τα ελληνικά escape rooms. Πολλά από τα ελληνικά δωμάτια, διακρίνονται κάθε χρόνο διεθνώς και φιγουράρουν ανάμεσα στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως. Στα περσινά διεθνή βραβεία δωματίων απόδρασης, το Σανατόριο κατέκτησε την 5η θέση διεθνώς ανάμεσα σε εκατοντάδες δωμάτια απ’ όλο τον κόσμο. Φέτος είναι υποψήφια στην τελική φάση του παγκοσμίου διαγωνισμού ακόμα 2 δωμάτια του Lockhill: Το “Παρεκκλήσι & Κατακόμβες” και το ”Lockwood Manor”.
– Τι καινούργιο μπορούμε να περιμένουμε από το Lockhill στο επόμενο διάστημα;
Μέσα στους επόμενους μήνες θα ανοίξει το “House on the Hill” που αποτελεί ένα ακόμη κεφάλαιο στη ιστορία του Lockhill. Δίνει απαντήσεις στο cliffhanger του προηγούμενου δωματίου και έχει έντονες επιρροές από την ομώνυμη σειρά The haunting of Hill House, καθώς και από τa pc games Visage και Silent Hill Pt.
