Το κλασικό γλυκό, εκείνο που μυρίζει σαν φοντανιέρα, σαν τις ονομαστικές εορτές της μαμάς που φώτιζαν το σαλόνι, σαν τις πάστες που είχαν τη γεύση ενός τσουνάμι που σε λιγώνει από ηδονή, όπως και το καινούργιο, αυτό με τη φινέτσα και τη λεπτοδουλειά που αναδεικνύει τη γεύση σε κάθε σου κουταλιά, έχουν ένα κοινό: κάποια μαγαζιά στην Αθήνα που τα δικαιώνουν και τα τιμούν.
Τα σύγχρονα ζαχαροπλαστεία που ανοίγουν, έχουν άλλη άποψη για το γλυκό. Προσέχουν την ποιότητα της πρώτης ύλης, βάζουν σοκολάτα από την Ελβετία και το Βέλγιο, έχουν chef patissier και όχι ζαχαροπλάστη, φλερτάρουν με τη Γαλλία και την παγκόσμια γκουρμέ γλυκιά σκηνή.
Τα παλιότερα, έχοντας αποκωδικοποιήσει πλήρως την αλχημία μιας γλυκιάς δημιουργίας, υποδέχονται τον 21ο αιώνα με την αυτοπεποίθηση ενός βετεράνου και συνεχίζουν τη γλυκιά παράδοση στο «ποντικάκι», τη «νουγκατίνα» και τη «σοκολατίνα», σηκώνοντας στους ώμους τους μια αλησμόνητη παράδοση ενώ παράλληλα «φλερτάρουν» με το μοντέρνο και κάποιες φορές καινοτομούν.
Όπως και να’χει η καθημερινότητά μας πλημμυρίζεται από γοητευτικές βιτρίνες που σαγηνεύουν το βλέμμα με φρέσκιες – τόσο στην ύλη όσο και την ιδέα προτάσεις – που ανιχνεύσαμε, δοκιμάσαμε, απολαύσαμε και σας παρουσιάζουμε εδώ. Γιατί το καλό γλυκό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι ένα πάντρεμα φυσικών και μεταφυσικών στοιχείων, μια αλχημία απαιτητική, που προϋποθέτει αρμονία των υλικών, ιδανικές συνθήκες παρασκευής, και… πολλή μαγεία!
