Ανέκαθεν είχε γύρω του ένα μύθο: Πυρήνας του η Πλατεία Ελευθερίας, αυτό το σημείο από το οποίο αν κοιτάξεις θα δεις την Αγίου Γεωργίου, την Διαμαντίδη, και τον αληθινό Κορυδαλλό τριγύρω. Την αρχοντιά του, τις ξαφνιασμένες βουκαμβίλιες που τον αγκαλιάζουν σφιχτά και απλόχερα και τα ωραία διώροφα που ξέφυγαν από την κακογουστιά της οικογενειακής αντιπαροχής που τσάκισε τη μισή Αθήνα.
Η πλατεία Ελευθερίας και η εμπορική οδός Ταξιαρχών, που οδηγεί σε αυτήν, αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του ’70», διηγείται ο παλιός Κορυδαλλιώτης και συνταξιούχος εκπαιδευτικός Δημήτρης Καλαποθαράκος. Στα νιάτα του, λέει, δημοφιλής ήταν η πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου (που στον πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως στρατώνας των Ιταλών), η πλατεία Μέμου (ένα άλλοτε κακόφημο στέκι, που μετονομάστηκε σε πλατεία Παγκόσμιας Ειρήνης) και η πλατεία Αγίου Γεωργίου.
Σήμερα ο Κορυδαλλός – πέραν από κάθε προσδοκία – έχει εξελιχθεί σε μια καλή γειτονιά που τα έχει όλα: Με πολύ καλή δομή και κατανομή ελεύθερων χώρων, αλλά και πολύ ωραία μαγαζιά, εξελίσσεται σε ένα τοπόσημο με πλήθος από προτάσεις που θα σε κρατήσουν σε good mood από το πρωί μέχρι το βράδι.
