Ένας νεαρός Κεφαλλονίτης ταξιδεύει από την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη για δουλειά, αλλά σε μια πόλη σαν αυτή είναι αναπόφευκτο η καλλιτεχνική φύση να μην αφυπνιστεί: Ο Χρήστος άφησε πίσω του τη ζωή του νησιού, άνοιξε τους ορίζοντές του κι άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, τα εικαστικά, τη μόδα και πολλά ακόμα, βαδίζοντας σε ακόμη περισσότερα δημιουργικά μονοπάτια στο ατελιέ του στο Κολωνάκι. Στα 31 του, δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι επιβράδυνσης κι αποτελεί δικαιωματικά πρέσβη της νέας γενιάς της αθηναϊκής – κι όχι μόνο – τέχνης του σήμερα.
Μιλήσαμε μαζί του για να μάθουμε πώς είναι να ωριμάζεις καλλιτεχνικά στην καραντίνα, τι τον εμπνέει, τι είναι τέχνη γι’αυτόν, για την 3η του έκθεση τον Δεκέμβρη και για τα workshops ζωγραφικής σε καμβά που προσφέρει κάθε Παρασκευή συνοδεία κρασιού. Μια πρωτότυπη ιδέα που τον έχει βάλει στον χάρτη των εταιριών που ψάχνουν δράσεις για team bonding, αλλά και για τα παιδικά τμήματα του που πλημμυρίζουν με γέλια… και μπόλικη δημιουργική ακαταστασία.
Χαζεύω τον χώρο, που θα έμοιαζε με το εργαστήρι του Basquiat ή του Warhol στα 80’s: τάξη κι αναρχία, τελάρα, ακρυλικά, χρώματα, στους πίνακές του τριγύρω υφές, αφηρημένες μορφές, abstract ιδέες, αισθάνεσαι μια στιβαρή αυτοπεποίθηση και την παρουσία μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας που έχει σφυρηλατηθεί με δυσκολίες, με χαρές και λύπες αλλά και με πολλά ταξίδια που του άνοιξαν τους δημιουργικούς ορίζοντες, το μυαλό και την ψυχή. «Η ζωή είναι πολύ μικρή και σύντομη για να μην ακολουθείς το όνειρό σου, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, τουλάχιστον όχι αποδεδειγμένα από την επιστήμη», μου λέει και συμφωνούμε κι οι δυό.
Χωρίς τίποτα στημένο και απόμακρο – αντιθέτως με μια ζεστή αύρα που σε μαγνητίζει – μου διηγείται τη ζωή του, πως εξερευνά το περιβάλλον του, το αστικό τοπίο, τις αντιθέσεις του μπρουταλισμού του τσιμέντου με το πράσινο, πως μια καλή πράξη μπορεί να είναι από μόνη της τέχνη: «Η πρώτη καραντίνα με αφόπλισε. Αυτή η στασιμότητα των ημερών, η απομόνωση, κάτι κάνανε μέσα μου, με σμιλεύσανε. Από ένα σημείο και μετά μου βγήκε μια πηγαία ανάγκη να ζωγραφίσω, μια απελευθέρωση. Σιγά-σιγά άρχισα να δείχνω τα έργα μου σε ανθρώπους καθημερινούς αλλά και πιο ειδήμονες, πήρα ένα feedback ότι κάνω κάτι σωστά, αυτό μου έδωσε φτερά».
«Μπήκε το νερό στο αυλάκι, το πήρα πάνω μου, το πρώτο διάστημα φαντάσου κοιμόμουνα στο εργαστήρι εδώ. Είπα από εδώ και πέρα τον χρόνο μου – δηλαδή τη δουλειά μου – θα την ανταλλάσσω δημιουργικά. Στην πρώτη μου ατομική έκθεση, με τιμήσανε 220 άτομα, πολλοί εκ των οποίων από την Κεφαλλονιά και θέλω να σημειώσεις ότι τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι’αυτήν την αγάπη. Την αντιλαμβάνομαι, την αφουγκράζομαι και την εκτιμώ βαθύτατα. Στις 14 Δεκέμβρη φέτος θα παρουσιάσω την τρίτη μου αισίως δουλειά το «Black & White & Jackets», με jackets ζωγραφισμένα στο χέρι από εμένα στο ίδιο DNA με τα έργα μου».
«Καθοριστικό σημείο στην πορεία μου, ήταν το έργο μου «Μελισσάνη» με αφορμή τα 100 χρόνια σύγχρονης Ελλάδας στην Τεχνόπολη, κάτω από την αιγίδα της κυρίας Μαριανού που το δημιούργησε σαν project, με βρήκε η ίδια και μου ζήτησε να παρουσίασουμε τον πίνακα. Άρρηκτα συνηφασμένος πίνακας με τον τόπο καταγωγής μου, τη λίμνη Μελισσάνη και με βαθύ νόημα για μένα, ασφαλώς και δέχτηκα».
«Κάθε Τετάρτη διδάσκουμε με εικαστικό μαθήματα ζωγραφικής για μικρούς και μεγάλους. Είναι υπέροχο το συναίσθημα που βλέπω στα πρόσωπά τους όταν φτιάχνουν κάτι από το μηδέν με τα παιδιά τους, δημιουργείται μια ωραία κοινότητα. Τις Παρασκευές το «Art & Wine» είναι τρομερά fun, με μουσική, κρασί και ζωγραφική, πολύ χαλαρό, γεμίζει πάντα με κόσμο, αποτελεί μια ωραία εναλλακτική πρόταση για έξοδο και διασκέδαση. Διαδραστικό και πολύ ωραίο».
«Έμπνευση παίρνω από τα πάντα. Τον σκύλο που θα χαϊδέψω, τις αντιθέσεις της Αθήνας – την οποία γουστάρω πολύ και θεωρώ πανέμορφη πόλη – μου αρέσει να δουλεύω ακρυλικά και μεγάλους καμβάδες, μια υπερβολή, όπως είμαι κι εγώ σαν άνθρωπος. Τα ταξίδια από την άλλη, είναι η μεγαλύτερη επένδυση, θρέφομαι από αυτά, όταν γυρνάω είμαι γεμάτος εικόνες. Δεν θα σου ζωγραφίσω τον Σικουάνα, αλλά κάτι ξεκλειδώνεται μέσα μου.Δεν ξεκινάω ποτέ να ζωγραφίσω με πλάνο κάτι προκαθορισμένο. Το χέρι με οδηγεί και η στιγμή».
Θα έλεγα ότι υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον και εκτίμηση σε εκείνον που θα επιδιώξει να εκφραστεί και να μοιραστεί τη δουλειά του. Η τέχνη είναι το οξυγόνο που μας συντηρεί στην νωθρή πραγματικότητα, είναι η ερώτηση και η απάντηση μαζί, είναι η χαραμάδα ομορφιάς. Έργα του Χρήστου θα βρείτε στο www.chrisraptis.com, ενώ όλοι είναι προσκεκλημένοι στην προσεχή του έκθεση. Για το πρόγραμμα των σεμιναρίων, ακολούθησέ τον στα social media.
Chris Raptis
Δεινοκράτους 39, Κολωνάκι, τηλ. 2107291218
www.chrisraptis.com | Instagram
